İrlanda Temsilcisinin Sanal Üretiminde Bill Irwin Beckett Üzerine: Ekranda .İrlanda Temsilcisi Yirmi yıl önce, Samuel Beckett'in kitabında Bill Irwin'i inceledim. Hiçbir Şey İçin Metinler Classic Stage Company'de ve somurtkan bir şekilde şu sonuca vardı: Palyaçolar Beckett yapamaz. Gençtim ve yazarı hakkında büyük iddialarda bulunabileceğimi düşündüm. Godot'yu Beklerken . Evet, sessiz film palyaçolarının Beckett'in stili üzerinde belirleyici bir etkisi oldu ve onun oyunları (veya sahneye uyarlanmış metinleri) çok fazla komik iş ve grotesk mizah içeriyor. Ama eğitimli palyaçolar (ya da örneğin Mikhail Baryshnikov örneğinde dansçılar) onu oynamalı mı?
O zamanlar Irwin'in Beckett'ı hakkında beni rahatsız eden şey onun atletizmi ve titiz sözel kesinliğiydi. Beckett'in çalışmasındaki insan bedeni her zaman düşüştedir: kokar, acıtır ya da hareket etmeyi reddeder. Yoksa görünmeyen güçler, ani dürtüler tarafından sarsılan et kuklalarıyız. Benzer şekilde, dili, bilgili saçmalıklardan oluşan çağlayanlar halinde dökülebilir veya tekrar tekrar döngüye girebilir - düşünceler, düşünceler hakkında düşüncelere sahiptir.
Bunların hepsinin palyaço için kırmızı et olduğunu düşünebilirsiniz. Ama Irwin'in sağlamlığını, kinetik canlılığını, omurgasını nasıl çökerttiğini ya da koreografik bir doğrulukla çamurlu bir su birikintisine nasıl adım attığını bize göstermeye hazır oluşunun üstesinden gelemedim. Her kol kanadı, ağzın her seğirmesi veya ses bükülmesi robotik bir hassasiyetle kalibre edildi ve konuşlandırıldı. Bana göre, Irwin sporcu olarak palyaçoydu. Beckett'ın bedenlerinin ve seslerinin beceriksiz, virtüözlükten arınmış olmasını istedim - gevezelik etme ve gevezelik etme isteği dışında. Sonuçta tiyatro en gizemli sanattır çünkü bir insanın sahnede kesinlikle hiçbir şey yapamayacağı ve dramatik olabileceği yerdir.
Bütün bu geçmişe bakış sadece sızlanmak içindir: Affet beni Bill Irwin. Palyaçoların ideal Beckett tercümanları olup olmadığı konusundaki çekincelerimi koruyorum. Ama senin de şüphelerin olduğu ortaya çıktı. Samuel Beckett'in yazdığı doğal palyaço bölgesi mi? sanatçı onun keyifli içinde erken sorar Beckett'ta / Ekranda . Bu, peşine düşeceğimiz ve inceleyeceğimiz bir sorudur. Domuz kafalı kesinliğim, senin nazik alçakgönüllülüğünle yerle bir oldu. 22 Kasım'a kadar ücretsiz olarak yayınlanan bu sıcak, ilgi çekici, garip bir şekilde rahatlatıcı çevrimiçi etkinlik sırasında defalarca olduğu gibi.
İki yıl önce, Irwin anılarına benzer revüsini yaptı. Beckett üzerine İrlanda Repertuar Tiyatrosu'nda (ki ben kaçırdım) ve şimdi o ve yardımcı yönetmen M. Florian Staab, gösteriyi karantinaya alınan izleyiciler için kaydetmek üzere Irish Rep'in sahnesine geri döndü. Birkaç sabit parça ve gösterişli tasarım (bir değil iki çift bol pantolon) ile çevrili Irwin, onlarca yıllık performans dehasını ve bilgisini ciddi bir şekilde sormak için kullanıyor: Zevk almak şöyle dursun, bu zor oyunları nasıl yapacağız?
Irwin'in hiçbir bilgin olmadığını, Fransızca konuşmadığını ve her şeye bir sanatçının bakış açısından geldiğini kabul ederek kolay yanıtları yok. 75 dakikalık diziliş kısa ama mükemmel derecede tatmin edici. Irwin bir kaç tüyler ürpertici bölüm okur: Hiçbir Şey İçin Metinler ; gösteri pasajı olan ürkütücüyü okur Adlandırılamayan ; şarkı söyleyen bir kafiye bölümünü çeviriyor Watt bir bravura vodvil parçasına; ve o bizi gezdiriyor Godot'yu Beklerken, Lucky'nin laf kalabalığı konuşması da dahil. Yol boyunca, Irwin İrlandalı sahne klişesini gösteriyor ve Amerikan aksanıyla konuşmayı açıklıyor, Beckett'ın kasvetli düzyazısını karıştırmaya çalışmıyor.
Virtüöz ama abartısız performanslar arasında, büyüleyici sunucumuz TED, Beckett hakkında temel bilgiler veriyor. Modernist ikonu iyi bilenler, bu bölümleri hızlı ileri sarmak isteyebilirler: onun ana metinlerinin nasıl Fransızca yazıldığı ve daha sonra onları İngilizce'ye nasıl çevirdiği; Godot'nun değişik telaffuzları; ve Beckett'in İkinci Dünya Savaşı sırasında Direniş'te nasıl savaştığı, muhtemelen insanlığın doğuştan gelen iyiliği hakkındaki görüşünü renklendirdiği.
Sonunda, Irwin'in -zamanın koro üyesi yakışıklılığını yontarak ve bebek mavilerini yumuşatarak- sıska yakışıklı yazara benzemeye başladığını düşünmeye başladım. O memento mori elmacık kemikleri, o bin metrelik bakış; kırılganlık, kesinlik ve yararsızlıkla daha yakından tanışmayı önermiyorlar mı? Hepimizin artık, çok az zaman ya da mantık duygusuyla hermetik bir belirsizlik içinde bekleyen Beckett serserileri olduğumuzu söyleyebilirsiniz. Irwin, Beckett'a mı dönüştü yoksa ben mi?
